De BBB in therapie
Een paar jaar geleden belde een huisarts mij op met de vraag of ik een man in behandeling wilde nemen die een kort lontje had en om het minst of geringste zijn stem verhief tot een aantal decibel dat pijn deed aan je oren. Hij had binnen de groepspraktijk al verschillende huisartsen gehad en het personeel zag hem liever gaan dan komen. Ik zei tegen de huisarts: ‘Natuurlijk, het zal wel een verbitterde, boze, witte man zijn en ik gedraag me ook wel eens zo’
Een paar dagen later kreeg ik de volgende mail:
“mijn huisarts, dokter xxx, acht het zinvol dat ik contact met u opneem. Hij kent mij nog niet zo lang en heeft geen besef van wat een leven vol slechte hulpverleners -in mijn optiek bijna een pleonasme- met iemands attitude doet. Hoewel ik nog nooit heb vernomen van de wonderbaarlijke genezingen van dokter Gerard van den Berg maar wel ten einde raad ben, richt ik mijn vertrouwen dan maar op u. Als deze introductie weerstand bij u oproept: des te beter. U zou bijv. kunnen zeggen dat uw praktijk vol is en dat u tot de volgende zelfmoord geen ruimte heeft voor nieuwe patiënten.
U ziet, ik heb e.e.a. opgestoken van Peter de Wit.
Als ik deze week verder niets van u verneem, ga ik ervan uit dat dit ons laatste contact is geweest.
Intussen wacht ik op uw voorstel.
Met vriendelijke groet,
Piet Huppeldepup’
‘Nou dat belooft wat’ dacht ik bij mezelf en nodigde hem uit voor een gesprek. Piet heb ik leren kennen als een ruwe bolster met een blanke pit. Ik schatte hem in als hoogbegaafd, een getraumatiseerde man van mijn leeftijd die ineens kon ontploffen als hij iets politiek corrects hoorde waarbij zijn trauma van ont-vadering werd getriggerd. Ik ben van hem gaan houden zoals van al mijn patiënten omdat ze zo menselijk zijn.
Hij verweet me eens dat ik zo vaak met vakantie ga en hem dan aan zijn lot overlaat. Sindsdien probeer ik hem in dezelfde week in te plannen als ik een studiedag heb of om een andere reden verstek moeten laten gaan. Ook plan ik hem vlak voor mijn vakantie in en vlak erna. Daar ik dol ben op mijn werk ga ik als het effe kan niet langer met vakantie dan 14 dagen en dan merkt hij het niet eens. Vrij snel ben ik hem gaan vergelijken met De Bie als leraar Duits uit de serie Van Kooten en De Bie en dat kon hij waarderen want hij was een groot fan van deze spraakmakende cabaretiers uit vervlogen jaren.
Op een dag bleef hij staan met jas aan en keek naar het plekje op de bank waar hij meestal plaatsnam. Hij wekte de indruk dat hij twijfelde. Hij zei:’ Ik ben geschokt, ik heb gemerkt dat je lid geworden bent van de BBB en ik weet niet of ik bij zo iemand in therapie wil zijn.” Ik schrok en dacht: Nu krijg ik alle woede over me heen die hij jarenlang had opgeslagen. Ik stelde voor dat hij plaats zou nemen en dat ik zou vertellen hoe ik ertoe gekomen ben om lid te worden van de BBB. Na enige aarzeling ging hij akkoord en dronk het kopje koffie in een keer leeg dat ik altijd voor hem klaarzet.
Vrij vertaald vertelde ik hem dat ik me in het voorjaar begon te verdiepen in de Stikstofcrisis waar ik met mijn middelbare schoolkennis niet zoveel van begreep. Ik dacht er zijn bomen die veel CO2 opnemen bij veel stikstof. Dat is een goed wapen tegen de opwarming van de aarde. Natuurlijk zijn er ook planten die doodgaan door een teveel aan stikstof en dat is jammer want dan zou mijn lievelingsbloem de klaproos weleens kunnen verdwijnen. In discussies met familie en vrienden merkte ik dat mensen de Stikstofcrisis, de Klimaatcrisis, de bio-industrie en ecologisch natuurbeheer als synoniemen door elkaar heen gebruikten. Ik ging er stukjes over schrijven maar geen enkele krant wilde ze plaatsen, terwijl ik vind dat ik best weel aardig kan schrijven.
Op een dag hoorde ik mijn lievelingsacteur Thom Hoffman in Op1 fulmineren tegen het programma Vandaag Inside naar aanleiding van de Kaars van Derksen en hij sprak zich uit voor een verbod op uitzending van een programma dat zulke vunzigheden de ether insmijt. Ik dacht er moet wel iets heel ernstigs aan de hand zijn als een links kunstenaar (dacht Ik) een pleidooi houdt voor censuur. Toen het weer terug was op de buis ben ik het gaan volgen en tot mijn verrassing zei Johan Derksen dat hij in De Telegraaf een column van Plasterk had gelezen waarvan hij vond dat het een genuanceerd beeld gaf van de Stikstof crisis. Over de Telegraaf hoorde ik op de middelbare school dat dit een demagogische krant is die je niet moet lezen want dan word je gehersenspoeld. Toch besloot ik een kijkje te nemen en vond de nuanceringen terug die ik zelf op papier had gezet, maar die niemand wilde lezen. Sinds ik naar Vandaag Inside kijk merk ik hoe de andere praatprogramma’s elkaar politiek correct volgen en dan is de eigenzinnige kijk van Derksen soms een verademing.
Zondagochtend kijk ik wel eens naar WNL en zag dat de BBB met 18 zetels in de peiling stond. Dat vond ik leuk en besloot me in te gaan zetten om te voorkomen dat de snelst groeiende partij uiteen zou vallen en dacht: ‘Ik ga solliciteren naar het lidmaatschap van de Eerste Kamer namens de BBB. Het is maar 1 dag in de week en dan kan ik ook gewoon blijven werken waar ik veel plezier aan beleef. Misschien komt mijn vak me wel van pas om de boel bij elkaar te houden.’
Het eerste dat ik over de BBB las was dat de BBB vond dat de overheid er voor de burger is. Dat sprak me aan. Laatst kreeg ik mijn belastingaanslag over 2020. Ik zag dat de 1e schijf van de inkomstenbelasting 9,7% bedraagt. Ik dacht als we dat nu eens afschaffen dan zijn de minima gelijk gecompenseerd voor de inflatie van rond de 10% en hoeft de regering geen ingewikkelde constructies te bedenken waar anderen buiten de boot vallen en weer anderen misbruik van maken met over 10 jaar weer een nieuwe toeslag affaire. Ik ging navragen wat het standpunt van de BBB hierin was. Het bleek een voorstel van Caroline van der Plas te zijn geweest om de 1e 30.000 euro belasting vrij te maken. Toen ik dit zei, merkte Piet op dat hij al jaren vindt dat de eerste 20.000 euro belastingvrij zou moeten zijn.
Aan het einde van het gesprek vroeg of ik een column over ons gesprek zou mogen maken. Ik zou dat dan op Twitter, LInkedInn en Facebook willen plaatsten en hij mompelde dat hij niet herkenbaar in beeld wilde komen. Ik zegde toe dat ik hem de conceptversie zou mailen en als hij dan niet akkoord zou gaan, dat ik dan niet zou doen.
Piet reageerde met; nihil oblit
Ik moest even opzoeken wat dat betekende.